کانکتورهای حسگر اجزایی هستند که برای اتصال فناوری حسگر – از جمله سنسورها، سوئیچ‌ها، مبدل‌ها و سایر دستگاه‌ها – به یکدیگر برای عملکرد یک سیستم منسجم استفاده می‌شوند. با اتصال کابل‌ها و اجزای مختلف، کانکتورهای حسگر، ایجاد سیستم‌های خودکار پیچیده‌ای را امکان‌پذیر می‌سازند که قادر به کارکرد قابل اعتماد با تعمیر و نگهداری کم هستند.
اندازه، طراحی و مشخصات کانکتورهای حسگر بسته به کاربرد خاص آنها به طور قابل توجهی متفاوت است. این شامل طرح‌بندی‌های مختلف پین، و همچنین انتخابی از مواد، اندازه‌ها و طول‌های مختلف است تا انواع فناوری حسگر و سیستم‌های خودکار را در خود جای دهد.
یک سیستم کدگذاری مبتنی بر حروف برای متمایز کردن محصولات با تعداد پین‌ها و طرح‌بندی‌های مختلف استفاده می‌شود، که بسیاری از آنها با رنگ کدگذاری می‌شوند تا تشخیص اتصال درست در یک نگاه آسان‌تر شود. این سیستم کدگذاری به صورت زیر عمل می کند:
کانکتورهای A-coded – دارای تعداد پین های مختلف بین 2 تا 12 هستند و به طور گسترده با دستگاه های مختلف از جمله سنسورها، محرک ها و موتورها استفاده می شوند.
کانکتورهای B-coded – دارای بین 3 تا 5 پین هستند و با کابل های شبکه برای اتصالات فیلدباس از جمله استاندارد Profibus استفاده می شوند.
کانکتورهای C-coded – دارای بین 3 تا 6 پین، و همچنین یک کلید دوگانه برای ایجاد امنیت بیشتر. اینها اغلب با سنسورهای AC و محرک ها استفاده می شوند
کانکتورهای D-coded – دارای 3 تا 5 پین هستند و داده ها را با سرعت 100 مگابیت در ثانیه انتقال می دهند و امکان استفاده از آنها را با کابل های شبکه فراهم می کنند.
کانکتورهای X-coded – دارای 8 پین هستند و می توانند داده ها را با سرعت بالا تا 10 گیگابیت بر ثانیه انتقال دهند.
کانکتورهای S-coded – دارای 3 یا 4 پین هستند و یک نوع جدیدتر برای انتقال برق AC هستند که به عنوان جانشین کانکتورهای C-cod طراحی شده اند.
کانکتورهای T-coded – دارای 4 پین هستند و یک نوع جدیدتر برای انتقال برق DC هستند که به عنوان جانشین کانکتورهای A-coded طراحی شده اند.
کانکتورهای حسگر عمدتاً به روشی مشابه کانکتورهای دایره‌ای استاندارد کار می‌کنند و به همان اندازه برای اتصالات درون خطی یا کابل به پانل قابل استفاده هستند.
